Artists impression of the 'Interplanetary Super Highway', a source of inspiration for ERforS way of working

Vlaamse kunstenaars genieten wereldfaam, maar hun positie is het voorbije decennium bijzonder kwetsbaar gebleken. De steun aan de kunstenaars ging erop achteruit ondanks de stijging van het kunstenbudget. De instellingen professionaliseren, waardoor de presentatiebudgetten stijgen, maar kunstenaars krijgen zelden een honorarium. De omgeving van creativiteit en creatieve industrie schept enerzijds mogelijkheden voor kunstopdrachten, maar kunstenaars hebben hier niet altijd de aangepaste organisatie- en productiemodellen voor. Ten slotte wijst onderzoek uit dat minder dan 10% van de professionele kunstenaars kan leven van eigen werk, dat de meeste kunstenaars andere jobs doen om te overleven (soms met kunst verbonden, soms niet) en dat de grote meerderheid van de kunstenaars geen loon overhoudt aan hun werk. Inkomsten uit coproductie en verkoop worden vaak geïnvesteerd in nieuw werk en werkingskosten zoals atelier, prospectie en research.

Deze dag biedt een forum waar mogelijke pistes en oplossingen voor duurzame kunstenaarscarrières in deze actuele omgeving van precaire werkomstandigheden worden gepresenteerd en besproken. Duurzaam op het gebied van tijd om het eigen werk te ontwikkelen, duurzaam op sociaal-economisch vlak en duurzaam omtrent de bronnen die kunstenaars gebruiken zoals ruimte, materiaal, contacten en kennis over het ontwikkelen, produceren en presenteren van werk. Hoe kan je vertraging inbouwen en meer tijd voorzien in een mondiaal opererende kunstscène die net als de economie in overdrive gaat en van kunstenaars verwacht dat ze altijd klaar staan, overal aanwezig zijn en steeds ja zeggen? Wat is de rol van de overheid (lokaal én Vlaams) en de kunstorganisaties en instellingen in de uitbouw van duurzame kunstenaarscarrières? Welke nieuwe modellen van organisatie en financiering kunnen kunstenaars zelf bedenken om duurzamer te werken?